🎳 Modyfikacja Planu Pomocy Dziecku W Domu Dziecka

Dzieci w okresie latencji i preadolescencji (od 5 lat do 11 lat) drażliwość, płaczliwość, tulenie się, agresywne zachowanie w szkole lub w domu, jawne rywalizowanie z młodszym rodzeństwem o uwagę rodziców, koszmary nocne, lęki nocne lub lęk przed ciemnością, niechęć do szkoły, zanik Wywiązywanie się z obowiązku rzetelnego przygotowania planu pomocy dziecku oraz dokonywania niezbędnych modyfikacji tego dokumentu, w tym podejmowanie skutecznej współpracy instytucjonalnej, przede wszystkim z ośrodkami pomocy społecznej na etapie przygotowania planu. Dla każdego wychowanka w Domu prowadzono karty pobytu zgodnie z § 17 ust. 2 rozporządzenia. Analiza dokumentów wykazała, że zawierały one obszary wskazane w rozporządzeniu, tj.: informacje o znaczących dla dziecka wydarzeniach, postępach w nauce szkolnej, stanie zdrowia oraz o aktualnej sytuacji, w tym lub wychowawcą bezpośrednio odpowiadającym za realizację planu pomocy dziecku, jeśli przebywa ono w placówce opiekuńczo-wychowawczej (Błaże-jewska, 2014, s. 55). Asystent bierze poza tym udział w posiedzeniach zespołu do spraw okresowej oceny sytuacji dziecka, który rozpatruje kwestię zasad- Ma dwóch braci i siostrę. Mieszka z rodzicami w jednorodzinnym domu. Oboje rodzice pracują zawodowo. Ojciec z uwagi na wykonywaną pracę często wyjeżdża. Matka dziecka w tej samej miejscowości oraz zajmuje się domem. Ojca wkład w opiekę i wychowanie dzieci jest mniejszy ze względu na pracę wymagającą częstych i długotrwałych Pomóż w te święta dzieciom bez rodziców. Domy Dziecka opiekują się dziećmi, które nie mają rodziców lub których rodzicom zostały odebrane prawa do opieki. To placówki, które stają na głowie, aby ich podopieczni mieli wszystko, czego potrzebują. Niestety, z uwagi na ograniczone możliwości finansowe nie mogą spełnić ich Sporządzenie planu pomocy rodzinie ustalenie zasad współpracy, jej oparcie na osobie wykazującej chęć i zaufanie do pracownika socjalnego wyartykułowanie celu głównego, celów szczegółowych udzielenie odpowiedniej pomocy małoletniemu dziecku, zdiagnozowanie problemów zdrowotnych, 1) wychowawca Domu Dziecka organizuje pracę z grupą dzieci oraz pracę indywidualną z dzieckiem; 2) wychowawca kierujący procesem wychowawczym dziecka realizuje zadania wynikające z planu pomocy dziecku. 3) wychowawca kierujący procesem wychowawczym dziecka opracowuje i realizuje plan pomocy dziecku we współpracy z asystentem rodziny; Zamieszczone propozycje podkreślają prostą i krótką formę, pozwalającą zawrzeć najistotniejsze - z punktu widzenia wsparcia udzielanego dziecku - informacje.”. Wzory karty indywidualnych potrzeb ucznia i planu działań wspierających do pobrania ze strony www.men.gov.pl>>. Dalszy ciąg materiału pod wideo. Powiatowe Centrum Pomocy Rodzinie w Olsztynie, 10-516 Olsztyn, Pl. Bema 5, 89 523 28 00, fax 89 523 28 02, Powiatowe Centrum Pomocy Rodzinie w Olsztynie z siedzibą w Olsztynku, 11-015 Olsztynek, ul. Sienkiewicza 26, tel. 89 519 26 13, fax 89 519 44 14, Powiatowy Zespół ds. Orzekania o Niepełnosprawności, 10-516 Olsztyn, Pl. Bema 5, 89 523 3. Wychowawca realizuje zadania wynikające z planu pomocy dziecku oraz pozostaje w stałym kontakcie z rodziną. 4. Dyrektor placówki opiekuńczo-wychowawczej zgłasza informacje o przebywających w tej placówce dzieciach z uregulowaną sytuacją prawną do ośrodków adopcyjnych, w celu poszukiwania dla nich rodzin przysposabiających. 4a. Warto rozróżniać pomoc dziecku w wykonaniu zadań i odrabianie zadań domowych zamiast dziecka. Kiedy nauczyciel prosi rodziców, aby pomogli dziecku w nauce szkolnej w domu, należy pomóc, zamiast wykonywać za niego zadania. Oczywiście to ostatnie może podnieść ocenę dziecka, ale pomyślcie o konsekwencjach za jakiś czas. DJ1q1R. Dzieci, które mają dużą potrzebę ruchu stanowią często „wyzwanie wychowawcze” dla rodziców i nauczycieli. Jeżeli nadruchliwość występuje bez innych współwystępujących problemów, najczęściej nie utrudnia w istotny sposób życia ani samemu dziecku, ani innym osobom z jego otoczenia. Na przykład tzw. „żywy uczeń”, który potrafi skutecznie planować i przewidzieć skutki swojego postępowania biegając po szkolnych korytarzach, tak wybiera trasę, żeby nie przeszkadzać kolegom ani nauczycielom. Problemy zaczynają się, gdy do dużej wewnętrznej potrzeby aktywności fizycznej, dołączą kłopoty z koncentracją uwagi oraz kontrolą impulsywności. Wówczas dziecku zwykle trudno przewidzieć konsekwencje swojego postępowania – „najpierw robi, a potem myśli”. Biegając po szkole lub po domu, co chwila „wpada” na kolegę lub rodzica. Wymienione wyżej trzy grupy objawów: nadruchliwość, nadmierna impulsywność oraz zaburzenia koncentracji uwagi są charakterystyczne dla nadpobudliwości psychoruchowej. Dziecko nadpobudliwe ma trudności z cierpliwym czekaniem na swoją kolej, konstruktywnym wykorzystaniem nadmiaru energii oraz dłuższym skupieniem się na mało atrakcyjnych dla niego zadaniach – co wprowadza chaos w jego funkcjonowanie. W tym opracowaniu skupię się głównie na tworzeniu planów, które pomogą dzieciom i dorosłym w uporządkowaniu codziennych czynności. Zanim przejdę do meritum, przypomnę o fundamencie relacji z dzieckiem, czyli zaakceptowaniu go „takim jakie jest”. Długie i spokojne siedzenie w jednym miejscu np. przy książce, jest dla niego praktycznie niewykonalne. Akceptację ułatwia zrozumienie problemów syna lub córki i uznanie, że nie mają pełnego wpływu na swoje funkcjonowanie i nie są „złośliwi”. Jeżeli rodzic był w dzieciństwie „żywym srebrem” szybciej wczuje się w sytuację własnej pociechy. Na szczęście przemyślane działania wychowawcze dorosłych mogą pomóc dzieciom w lepszym radzeniu sobie z własnymi łatwiej będzie poradzić sobie z codziennymi obowiązkami, jeśli wspólnie (z uwzględnieniem propozycji i potrzeb dziecka) opracujecie PLAN DNIA. Plan to „latarnia morska” wskazująca drogę. Nie może być zbyt szczegółowy. Warto, aby zadbać o prostotę (wziąć po uwagę najważniejsze obowiązki, ale i przyjemności) i czytelność (dla dziecka i rodzica). Dzięki temu szybciej zacznie przynosić pozytywne efekty. Opanowanie przez dziecko umiejętności planowania ułatwi mu samodzielne funkcjonowanie, a to przyczyni się do wzmocnienia jego plan dnia może wyglądać tak: – wstaję z łóżka (myję się, ubieram…), – jem śniadanie, – wychodzę do szkoły, – – jestem w szkole, – wracam ze szkoły i odpoczywam, – jem obiad, – odpoczywam i bawię się, – zaczynam odrabiać lekcje, – idę na zajęcia sportowe, – bawię się z tatą i mamą, – jem kolację, – oglądam bajkę, – przygotowuję się do snu, – jestem w dorosłego te czynności wydają się oczywiste, ale dla nadpobudliwego dziecka to trudne i wieloetapowe zadanie. Plan może, a nawet powinien ulegać modyfikacji w związku z pojawiającymi się napisaniu planu powieście go w widocznym, wybranym przez dziecko miejscu i pamiętajcie, że to dopiero początek, a nie koniec działań zmierzających do zmian. Dziecko nie stanie się od tego momentu idealnym, uporządkowanym perfekcjonistą. Jeżeli jednak rodzic uwzględni potrzeby swojej pociechy i spróbuje wesprzeć ją w realizacji wspólnych ustaleń jest duża szansa, że po pewnym czasie wdroży się w wykonywanie zaplanowanych początku niezbędne są regularne spotkania z dzieckiem i wspólne zastanawianie się co wychodzi dobrze, a co nadal sprawia problem. Warto pamiętać o kilku zasadach, które pomogą w lepszej komunikacji z niecierpliwym i „żywym” dzieckiem. Przede wszystkim rozmowa musi być jak najkrótsza (dlatego trzeba się do niej wcześniej przygotować) i podzielona na etapy. Język przekazu powinien uwzględniać wiek, ale też indywidualne możliwości małego rozmówcy. Niezbędny jest kontakt wzrokowy, szczególnie w ważkich momentach podsumowania etapów rozmowy. Dziecko musi widzieć prawdziwą uwagę i zainteresowanie rodzica (nie można jednocześnie np. rozmawiać z kimś przez telefon albo robić obiad). Dorosły powinien postarać się nie oceniać, nie zaprzeczać uczuciom dziecka i być gotowy na wysłuchanie i zaakceptowanie tego co ono przeżywa. W rozmowie nie chodzi o rozliczanie dziecka i wytykanie mu błędów, ale o spokojne przyjrzenie się, w których momentach potrzebuje pomocy. Na początku wprowadzania planu można przypominać dziecku kilka minut przed ustalonym czasem na wykonanie zadania np., że zbliża się moment odrabiania lekcji lub pójścia do łóżka. Innym razem, gdy trudno mu w ciągu zaplanowanych wcześniej 30 minut skoncentrować się na zadaniach domowych, warto obniżyć poprzeczkę i docenić, że pracowało 15 minut (to zachęci go do dalszego wysiłku). Potem niezbędna jest zmiana planu i dostosowanie go do możliwości ważne jest też pozytywne wzmacnianie, tzn. zauważanie każdego nawet drobnego sukcesu. Jeżeli uda się dziecku z własnej inicjatywy podjąć zaplanowane działanie konieczne jest docenienie tego faktu i nagrodzenie „od razu”. Repertuar nagród to odrębny i wbrew pozorom skomplikowany temat – powinien być adekwatny do konkretnej rodziny i sytuacji. Cennymi nagrodami dla dziecka są czas poświęcony przez dorosłego na wspólną zabawę, pochwała, zwykłe „przybicie piątki”, czy drobne gesty aprobaty dla konkretnego zachowania. Uwaga poświęcona dziecku to potężna broń w ręku rodzica. „Mały wiercipiętek” ma często nadmiar „negatywnego zainteresowania” tzn. ciągle słyszy „nie biegaj”, „nie dotykaj”, „dlaczego nie jesteś jeszcze ubrany?”. Po pewnym czasie może myśleć, że poświęcasz mu uwagę tylko wówczas, gdy robi coś źle, co będzie utrwalało jego niewłaściwe działania. Lepiej jest koncentrować się na momentach, w których dziecko zachowuje się w pożądany sposób, na przykład gdy jest gotowe do wyjścia, a nie gdy jeszcze ubiera się. Jeśli dorosły doceni małe sukcesy jest większa szansa, że dziecko powtórzy pochwalone aspektem wprowadzanych planów są konsekwencje za niewywiązywanie się z ustaleń. Postaram się omówić to zagadnienie w następnej części mojego koniec jeszcze jedna informacja. „Żywe dziecko” ma nadmiar energii. Dobrym sposobem na jej rozładowanie jest sport. Warto zapisać je na zajęcia ruchowe, na których będzie biegało, skakało, wspinało się itp. Dodatkowy walor takich działań to pozytywny wpływ autorytetu trenera, który może pomóc dziecku w nauce planowania własnych działań. Jeżeli Wasza pociecha słabo radzi sobie podczas gier zespołowych wybierz na początek zajęcia indywidualne np. pływanie albo po prostu jazdę na rowerze. Opracowała: Aleksandra StańskaPost navigation Brak dostępnych terminów szkoleń. Skontaktuj się z nami, aby dowiedzieć się więcej. Adresaci szkolenia: Grupą docelową są Koordynatorzy rodzinnej pieczy zastępczej, pracownicy socjalni, wykonujący zadania z ustawy o rodzinnej pieczy zastępczej, osoby reprezentujące organizatora rodzinnej pieczy zastępczej. Termin szkolenia: R. WARSZAWA Cele szkolenia: – Poznanie metodologii formułowania planów pomocy dziecku i ich dokumentowania w sposób umożliwiający współdziałanie z rodziną zastępczą. – Nabycie umiejętności formułowania diagnoz i wyznaczania celów w planie pomocy dziecku. – Nabycie umiejętności stosowania planu pomocy dziecku jako użytecznego narzędzia wspierającego pracę koordynatora rodzinnej pieczy zastępczej Efekty szkolenia: Zwiększy się świadomość celowości działań podejmowanych przez koordynatora rodzinnej pieczy zastępczej. Koordynator będzie potrafił korzystać z planu pomocy dziecku jako z narzędzia wspierającego jego pracę. Nabyta zdolność formułowania diagnoz i wiązania z nimi celów przyczyni się do poprawy współdziałania rodzin zastępczych i instytucji wspierającej w obszarach problemowych dziecka. Zakres tematyczny szkolenia: Podstawy teoretyczne formułowania planów pomocy dziecku. Plan pomocy dziecku, jako podstawowe narzędzie koordynatora, wzór planu pomocy. Diagnoza jako podstawa efektowanego planowania. Wyznaczanie celów jako narzędzie motywacji. Cel jako wytyczna do ewaluacji. Forma zajęć Ogólną wytyczną prowadzenia zajęć będzie kooperatywne uczenie się przy wykorzystaniu metod warsztatowych. Tylko niewielkie części zajęć będą oparte o tradycyjne formy nauczania (wykład, prelekcja). Do wiodących metod pracy będą należeć metody aktywizujące, przede wszystkim: studium przypadku, ćwiczenia, dyskusja. Uczestnicy szkolenia otrzymają komplet materiałów składający się z: wydruku prezentacji szkoleniowych, modelowych wzorów narzędzi: planu pomocy dziecku. Koszt szkolenia : 360,00 złotych / osoba W przypadku uczestniczenia kilku osób z danego Ośrodka koszt szkolenia drugiej osoby wynosi 280,00 złotych, każdej kolejnej 250,00złotych. Cena obejmuje: materiały szkoleniowe, przerwę kawową oraz obiad. W przypadku uczestniczenia 4 osób z ośrodka koszt wynosi zł Zgłoszenia prosimy przesyłać na wypełnionym formularzu, który znajduje się w załączeniu na adres mailowy praxe@ lub przez sekretariat PRAXE w godzinach 830 – 14 od poniedziałku do piątku pod numerem telefonu 32 720 20 06, 604 589 592. Decyduje kolejność zgłoszeń. Wpłaty proszę dokonywać do 7 dni po zakończeniu szkolenia na rachunek bankowy: MULTI BANK 98 1140 2017 0000 4602 0666 8604 Organizator: Firma Szkoleniowa Praxe specjalizuje się w szkoleniach adresowanych dla pomocy społecznej, od wielu lat jest uznanym na rynku podmiotem oferującym wysokiej klasy szkolenia specjalistyczne wdrążające innowacyjne metody pracy. Nasza Firma wdrażała takie narzędzia jak Kontrakt socjalny, projekt socjalny w pracy z rodziną wieloproblemową, program usamodzielnienia wychowanków, asystent rodziny, superwizja pracy socjalnej. We wszystkich tych szkoleniach opieraliśmy się głównie na własnych autorskich opracowaniach i doświadczeniu. MPiPS w 2005r w uznaniu naszych kompetencji, zleciło nam napisanie podręcznika dla pracowników socjalnych o kontrakcie socjalnym, który ukazał się w Pracy Socjalnej nr 3 w 2005r.( P. Domaradzki, A. Włoch). W 2012 i 2013 r. na zamówienie CRZL realizowaliśmy projekt szkolenia superwizorów pracy socjalnej. Poprzez realizację tego projektu bierzemy aktywny udział w opracowywaniu standardów superwizji pracy socjalnej wraz z WSP TWP w Warszawie i MPiPS. Jako piersi w Polsce wyszkoliliśmy grupę 30 osób z różnych ośrodków południowej Polski na superwizorów pracy socjalnej wg ujednoliconego standardu. Firma Praxe zawsze promowała wysokie standardy pracy socjalnej, co zaowocowało w kilku Ośrodkach wdrożeniem superwizji do praktyki pracy socjalnej (MOPS Katowice, MOPR Poznań, MOPR Wrocław). W MOPR Poznań Firma PRAXE wyszkoliła grupę superwizorów według autorskiego Programu, dostosowanego do potrzeb Ośrodka. W latach 2007 – 2010 szkoliliśmy pierwszych asystentów rodzin w MOPS Rudzie Śląskiej a potem w MOPS Gdyni. Asystenci rodzin w Gdyni odnieśli sukces w realizacji projektu, ponieważ biegle opanowali formułowanie skutecznych planów pomocy rodzinie. Między innymi w oparciu o te dobre praktyki były formułowane zapisy ustawowe o asystentach rodzin. Nasze doświadczenie i wiedzę docenił też WRZOS powołując nas, jako eksperta dla zespołu, który opracowywał standardy specjalistycznego poradnictwa rodzinnego w ramach projektu „Tworzenie i rozwijanie standardów usług pomocy i integracji społecznej”. Na naszej stronie można znaleźć referencje ukazujące szerokie spektrum naszych doświadczeń szkoleniowych w obszarze pomocy społecznej. Z naszych szkoleń skorzystali: , WCPR Warszawa, MOPS Radom, MOPS Wrocław Centrum Wsparcia Dziecka i Rodziny „Przystań” w Pszczynie, Organizator Pieczy Zastępczej Leszno, MOPR Opole, MOPR Poznań, MOPS Gdynia, MOPS Bielsko-Biała, MOPS Malbork, MOPS Radom, MGOPS Pasłęk, MOPS Sosnowiec, PCPR Rybnik, PCPR Lędziny, PCPR Kępno, PCPR Kamienna Góra, PCPR Trzebnica, PCPR Maków Mazowiecki, PCPR Łosice, PCPR Nowy Dwór Mazowiecki, PCPR Żyrardów, PCPR Dąbrowa Tarnowska , PCPR Poznań, PCPR Ostrzeszów, PCPR Turek, PCPR Środa Śląska , PCPR Nowy Tomyśl, PCPR Jarocin, PCPR Oborniki, PCPR Wejherowo, MOPS Grudziądz i wiele innych. Opublikowane o 22:02h w kategorii Dorośli, Dzieci Czas kwarantanny jest dużym zaskoczeniem i wyzwaniem dla nas entuzjazm uczniów dotyczący zamkniętych szkół i nadzieje na dodatkowy czas wolny dość szybko ustąpiły miejsca rozczarowaniu. Okazało się, że nauka zdalna, oprócz przyswajania wiedzy, wymaga też dużego zaangażowania nie tylko od uczniów, ale i rodziców. Jak zorganizować pracę dzieci w domu, by było im łatwiej? Co jest ważne i na co warto zwrócić uwagę? Dzisiejszy tekst to mini-poradnik dotyczący wsparcia w efektywnej nauce w Plan dniaWszyscy potrzebujemy rutyny, ona daje nam poczucie bezpieczeństwa i kontroli, zwłaszcza teraz, w niepewnych czasach. Dlatego ważne, by razem z dzieckiem stworzyć własny codzienny, rutynowy plan działania, w którym będą zaznaczone względnie stałe godziny pobudki i snu, nauki, drobnych domowych obowiązków i czasu wolnego. Wspólne stworzenie planu pomaga w nadaniu przejrzystej struktury dnia, która daje namiastkę uporządkowania, jak za czasów chodzenia do szkoły. Pomaga także w motywacji – łatwiej jest się zachęcić do działania, gdy mamy jasno określone granice pomiędzy pracą, a czasem wolnym i wiemy, że w perspektywie czeka nas odpoczynek. Obecnie wszyscy mierzymy się z trudnymi emocjami – pełno w nas frustracji wynikającej z ograniczeń i zamknięcia, pojawia się smutek, tęsknota, lęk, niepewność. Bądźmy uważni na emocje dzieci, pozwólmy na nie i bądźmy wyrozumiali. Nie wypominajmy dzieciom, jeśli nie uda im się zrobić wszystkiego, tak, jak było zaplanowane. Plan ma być sprzymierzeńcem, a nie dodatkowym stresorem. W porządku jest, jeśli plan nie jest wykonany w pełnym zakresie każdego dnia, każdy z nas ma czasem gorszy Miejsce do naukiWażne, by dziecko miało stałe miejsce, w którym może się uczyć i które będzie przeznaczone i przystosowane do pracy. Powinna być to cicha, dobrze oświetlona i uporządkowana przestrzeń, gdzie na biurku znajdują się tylko te przybory i pomoce, których aktualnie potrzebuje. Wszystko, co dodatkowe – papierki, zabawki, kubki, inne zeszyty czy książki mogą okazać się dodatkowym rozpraszaczem. Warto wyłączyć także wszelkie powiadomienia w komputerze/tablecie/telefonie, którego używa dziecko do Wspierające wskazówkiWypełnianie zadań krok po kroku i koncentracja tylko na jednym zadaniu – przełączenie się pomiędzy różnymi zagadnieniami niepotrzebnie rozprasza i zabiera energięProste zadania na początek – jeśli są zadania, których rozwiązanie dziecko zna od razu, warto od nich zacząć – to zwiększy jego poczucie sprawczości, doda pewności siebie i rozbudzi zapał do pracyDzielenie pracy na partie – łatwiej nauczyć się kilku akapitów niż całego rozdziału, dodatkowo dziecko ciągle powtarza materiał, do którego wracaLista zadań na bieżący i kolejne dni – jeśli jest coś zapisane, nie trzeba o tym ciągle pamiętać 🙂 Czym bardziej precyzyjny plan, tym łatwiej przystąpić do działaniaZabawa w nauczyciela – wyjaśnianie przez dziecko swoimi słowami to, czego się nauczyło i w jaki sposób zrozumiało innym domownikom – to świetny sposób na wyłapywanie luk w wiedzy i utrwalanie materiałuAnimacje, grafiki, filmy- jeśli coś dziecko zaciekawi lub nie do końca rozumie sposób, w jaki przedstawił zagadnienie nauczyciel, niech skorzysta z pomocy Internetu – pomocne mogą okazać się grafiki czy filmiki na dany tematRobienie barwnych notatek – z wykorzystaniem zakreślaczy, rysunków, mapy myśli, tabelMnemotechniki – to historyjki, rymowanki czy skojarzenia ułatwiające zapamiętywanie, przetwarzanie i wydobywanie informacji z pamięciWarto zadbać o to, by dzieci bezpośrednio przed nauką nie bawiły się, nie grały i nie oglądały telewizji- trudniej będzie im się wyciszyć i zacząć Korzystanie ze wsparcia innychTo, że obecnie dzieci uczą się w domu, nie oznacza, że zostały pozbawione wsparcia ze strony specjalistów. Faktem jest, że rodzicom (na których aktualnie spadła największa odpowiedzialność za pomoc w nauce) może być trudno w rozwiewaniu wątpliwości dzieci na bieżąco i klarownym wyjaśnianiu, ponieważ nie są do tego przygotowani. Dlatego warto korzystać ze wsparcia, jakie jest oferowane przez specjalistów ze szkół (każda placówka wypracowała swój system komunikacji z nauczycielami, który powinien być znany i jasny zarówno dla dzieci, jak i rodziców). Warto pamiętać, że wsparcie można otrzymać nie tylko w kwestiach związanych z edukacją, również psycholog i pedagog szkolny udzielają wsparcia w formie zdalnej. Dzieci, tak samo jak dorośli przeżywają silne emocje. Obecnie może pojawiać się w nich dużo złości, frustracji, lęku, mogą czuć się samotne i przytłoczone. Niechęć do nauki i rozwiązywania zadań domowych często nie wynika z trudności w koncentracji czy braku motywacji, ale spowodowana jest emocjami, których dzieci mogą nie potrafić samemu nazwać i w inny sposób wyrazić. Dlatego tak ważna jest obecność i uważność rodzica. Ważne, byśmy towarzyszyli dzieciom w ich przeżyciach, z uwagą, szacunkiem i bez oceniania. Dzieci potrzebują uważności dorosłych, by mogły się rozwijać. Gdy silne emocje opadną, ważne, by ze spokojem porozmawiać z dzieckiem o tym, z czym ma trudność, jak myśli, co mogłoby mu pomóc i czego potrzebuje – dajemy mu w ten sposób poczucie, że jest ważne i bezpieczne – chcemy mu pomóc, wzmacnia także poczucie sprawczości. Wszyscy potrzebujemy kontaktów z przyjaciółmi. Obecna izolacja sprawia, że dzieci tęsknią za sobą nawzajem, brakuje im kontaktów rówieśniczych, codziennych wspólnych spraw i zabawy. Warto zadbać o tę sferę i umożliwić dzieciom kontakt ze sobą przez komunikatory takie jak Skype, Zoom, Messenger czy OdpoczynekNie zapominajmy o tym elemencie organizacji czasu w domu. Starajmy się przestrzegać ustalonego planu, ale jeśli czas na naukę już minął – niech dzieci nie wracają już do niej tego dnia. To czas na odpoczynek. Każdy z nas ma swoje ulubione formy relaksu – dla jednych to po prostu zabawa ulubionymi zabawkami, innych muzyka, malowanie, ćwiczenia fizyczne, oglądanie filmów czy granie w gry. Niech to będzie spędzanie czasu w taki sposób, który jest dla dziecka regenerujący i który lubi. Zadbajmy także o higienę snu dzieci – stała pora snu zapewniająca dobowy rytm i zrezygnowanie z używania elektroniki na minimum 2 godziny przed snem, której światło działa pobudzająco, a mnogość barw, postaci i często głośna muzyka w grach czy filmach sprawia, że dzieci są przebodźcowane i trudno im się wyciszyć do snu. 5 kroków do usamodzielnienia "Prezentacja".Podręcznik dla opiekunów usamodzielniających się wychowanków "Patron samodzielności".Poradnik dla usamodzielniających się wychowanków "Świadoma samodzielność".Zgodnie z ustawą o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej (Dz. U. z 2020r. poz. 821 ze zm.):Formy pomocyOsobie opuszczającej, po osiągnięciu pełnoletności, rodzinę zastępczą, rodzinny dom dziecka, placówkę opiekuńczo-wychowawczą lub regionalną placówkę opiekuńczo-terapeutyczną, zwanej dalej "osobą usamodzielnianą", w przypadku gdy umieszczenie w pieczy zastępczej nastąpiło na podstawie orzeczenia sądu:przyznaje się pomoc na:kontynuowanie nauki - (wniosek o przyznanie pomocy na kontynuowanie nauki osoba usamodzielniana składa w powiecie właściwym ze względu na miejsce zamieszkania przed umieszczeniem w pieczy zastępczej)usamodzielnienie - (wniosek o przyznanie pomocy na usamodzielnienie osoba usamodzielniana składa w powiecie właściwym ze względu na miejsce zamieszkania przed umieszczeniem w pieczy zastępczej)zagospodarowanie - (wniosek o przyznanie pomocy na zagospodarowanie osoba usamodzielniana składa w powiecie właściwym ze względu na miejsce osiedlenia się osoby usamodzielnianej)udziela się pomocy w uzyskaniu:odpowiednich warunków mieszkaniowych - (wniosek o przyznanie pomocy w uzyskaniu odpowiednich warunków mieszkaniowych osoba usamodzielniana składa w powiecie właściwym ze względu na miejsce osiedlenia się osoby usamodzielnianej).zatrudnienia - (wniosek o przyznanie pomocy w uzyskaniu zatrudnienia osoba usamodzielniana składa w powiecie właściwym ze względu na miejsce osiedlenia się osoby usamodzielnianej).W przypadku cudzoziemców wniosek składa się w powiecie właściwym ze względu na miejsce pobytu osoby osobę usamodzielnianą rozumie się również osobę, której pobyt w rodzinnej pieczy zastępczej ustał na skutek śmierci osób tworzących rodzinę zastępczą lub osoby prowadzącej rodzinny dom dziecka, w okresie 6 miesięcy przed osiągnięciem przez osobę usamodzielnianą przypadku gdy osoba usamodzielniana przebywa w domu pomocy społecznej albo w placówce zapewniającej całodobową opiekę osobom niepełnosprawnym lub przewlekle chorym, pomoc na kontynuowanie nauki, usamodzielnienie i zagospodarowanie nie przyznania pomocy osobie usamodzielnianejPomoc na kontynuowanie nauki, na usamodzielnienie oraz na zagospodarowanie jest przyznawana osobie usamodzielnianej, która przebywała w pieczy zastępczej przez okres co najmniej:3 lat - w przypadku osoby usamodzielnianej opuszczającej rodzinę zastępczą spokrewnioną;roku- w przypadku osoby usamodzielnianej opuszczającej rodzinę zastępczą niezawodową, rodzinę zastępczą zawodową, rodzinny dom dziecka, placówkę opiekuńczo-wychowawczą lub regionalną placówkę opiekuńczo-terapeutyczną. Do okresów pobytu w pieczy zastępczej wlicza się również:okresy pobytu w domu pomocy społecznej dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnych intelektualnie, domu dla matek z małoletnimi dziećmi i kobiet w ciąży oraz w schronisku dla nieletnich, zakładzie poprawczym, specjalnym ośrodku szkolno-wychowawczym, specjalnym ośrodku wychowawczym, młodzieżowym ośrodku socjoterapii, zapewniającym całodobową opiekę, i młodzieżowym ośrodku wychowawczym, jeżeli orzeczenie sądu o umieszczeniu w pieczy zastępczej nie zostało uchylone;okres pobytu osoby pełnoletniej w rodzinie zastępczej, rodzinnym domu dziecka, placówce opiekuńczo-wychowawczej od momentu uzyskania pełnoletności do opuszczenia pieczy na usamodzielnienie oraz pomoc na zagospodarowanie jest przyznawana osobie usamodzielnianej, której dochód miesięczny nie przekracza kwoty 1200 przypadku gdy dochód miesięczny osoby usamodzielnianej przekracza kwotę 1200 zł, można przyznać pomoc na usamodzielnienie lub pomoc na zagospodarowanie, jeżeli jest to uzasadnione jej sytuacją mieszkaniową, dochodową, majątkową lub dochód osoby usamodzielnianej uwzględnia się sumę dochodów tej osoby, jej małżonka oraz dzieci pozostających na jej utrzymaniu, podzieloną przez liczbę tych usamodzielniane są obowiązane niezwłocznie poinformować organ, który przyznał pomoc na kontynuowanie nauki, usamodzielnienie i zagospodarowanie, o każdej zmianie ich sytuacji osobistej, dochodowej i majątkowej, która ma wpływ na prawo do tych przyznania pomocy na kontynuowanie nauki i na usamodzielnienie jest złożenie wniosku oraz posiadanie zatwierdzonego indywidualnego programu usamodzielnienia, określającego w szczególności:zakres współdziałania osoby usamodzielnianej z opiekunem usamodzielnienia,sposób uzyskania przez osobę usamodzielnianą wykształcenia lub kwalifikacji zawodowych, pomocy w uzyskaniu odpowiednich warunków mieszkaniowych oraz w podjęciu przez osobę usamodzielnianą usamodzielniana co najmniej na rok przed osiągnięciem przez nią pełnoletności wskazuje osobę, która podejmuje się pełnienia funkcji opiekuna usamodzielnienia oraz przedstawia pisemną zgodę tej usamodzielnienia może być:osoba tworząca rodzinę zastępczą lub prowadząca rodzinny dom dziecka,koordynator rodzinnej pieczy zastępczej,pracownik socjalny powiatowego centrum pomocy rodzinie,osoba będąca w placówce opiekuńczo-wychowawczej albo regionalnej placówce opiekuńczo-terapeutycznej wychowawcą lub psychologiem,inna osoba wskazana przez osobę usamodzielnianąOsoba wskazana na opiekuna usamodzielnienia musi być zaakceptowana przez kierownika/dyrektora powiatowego centrum pomocy program usamodzielnienia jest opracowywany przez osobę usamodzielnianą wspólnie z opiekunem usamodzielnienia co najmniej na miesiąc przed osiągnięciem przez osobę usamodzielnianą pełnoletności, a następnie jest zatwierdzany przez kierownika/dyrektora powiatowego centrum pomocy w indywidualnym programie usamodzielnienia może dokonać osoba usamodzielniana wspólnie z opiekunem usamodzielnienia w przypadku zmiany sytuacji życiowej tej osoby. Zmiany programu wymagają zatwierdzenia przez kierownika/dyrektora powiatowego centrum pomocy zakończeniu realizacji indywidualnego programu usamodzielnienia osoba usamodzielniana wraz z opiekunem usamodzielnienia i kierownikiem/dyrektorem powiatowego centrum pomocy rodzinie dokonują oceny końcowej procesu szczególnie uzasadnionych przypadkach pomoc na kontynuowanie nauki i na usamodzielnienie może być przyznana osobie usamodzielnianej, której indywidualny program usamodzielnienia został zatwierdzony po terminie wskazanym pomocy na kontynuowanie naukiPomoc na kontynuowanie nauki przyznaje się osobie usamodzielnianej, jeżeli kontynuuje naukę:w szkole;w zakładzie kształcenia nauczycieli;w uczelni;na kursach, jeśli ich ukończenie jest zgodne z indywidualnym programem usamodzielnienia;u pracodawcy w celu przygotowania na kontynuowanie nauki przyznaje się na czas nauki, nie dłużej jednak niż do ukończenia przez osobę usamodzielnianą 25. roku życia. Pomoc przysługuje w czasie trwania odpowiednio roku szkolnego, roku akademickiego, kursu albo przygotowania pomocy na kontynuowanie nauki wynosi 600 zł na kontynuowanie nauki nie przysługuje w przypadku, gdy osoba usamodzielniana:kontynuuje naukę w szkole ponadgimnazjalnej, szkole ponadpodstawowej lub uczelni, która zapewnia nieodpłatną naukę i nieodpłatne pełne utrzymanie;bez uzasadnionych powodów zmieniła trzykrotnie, na tym samym poziomie kształcenia, szkołę, zakład kształcenia nauczycieli lub uczelnię, kurs lub przygotowanie do wykonywania zawodu;została umieszczona w zakładzie na kontynuowanie nauki można zawiesić w przypadku, gdy:w trakcie kształcenia w zakładzie kształcenia nauczycieli lub w uczelni osoba usamodzielniana przebywa na urlopie od zajęć;osoba usamodzielniana nie realizuje indywidualnego programu pomocy na usamodzielnienieWysokość pomocy na usamodzielnienie wynosi:w przypadku osoby usamodzielnianej opuszczającej rodzinę zastępczą spokrewnioną - nie mniej niż 3 730 zł, jeżeli przebywała w pieczy zastępczej przez okres co najmniej 3 lat;w przypadku osoby usamodzielnianej opuszczającej rodzinę zastępczą niezawodową, rodzinę zastępczą zawodową, rodzinny dom dziecka, placówkę opiekuńczo-wychowawczą lub regionalną placówkę opiekuńczo-wychowawczą:nie mniej niż 7 458 zł - jeżeli przebywała w pieczy zastępczej przez okres powyżej 3 lat,nie mniej niż 3 730 zł - jeżeli przebywała w pieczy zastępczej przez okres od 2 do 3 lat,nie mniej niż 1 865 zł - jeżeli przebywała w pieczy zastępczej przez okres poniżej 2 lat, nie krócej jednak niż przez okres na usamodzielnienie może zostać wypłacona, w zależności od ustaleń indywidualnego programu usamodzielniania, jednorazowo lub w ratach, nie później jednak niż do ukończenia przez osobę usamodzielnianą 26. roku przypadku gdy osoba usamodzielniana otrzymuje pomoc na kontynuowanie nauki, pomoc na usamodzielnienie jest wypłacana po zakończeniu pobierania pomocy na kontynuowanie nauki. W uzasadnionych przypadkach pomoc na usamodzielnienie może zostać wypłacona w trakcie wypłacania pomocy na kontynuowanie pomocy na zagospodarowaniePomoc na zagospodarowanie jest wypłacana jednorazowo, nie później niż do ukończenia przez osobę usamodzielnianą 26. roku życia, w wysokości nie niższej niż 1 695 zł, a w przypadku osoby legitymującej się orzeczeniem o umiarkowanym albo znacznym stopniu niepełnosprawności w wysokości nie niższej niż 3 390 zł. Pomoc na zagospodarowanie może być przyznana w formie pomocy na kontynuowanie nauki, na usamodzielnienie lub na zagospodarowanie można odmówić w przypadku, gdy:istnieje uzasadnione przypuszczenie, że pomoc zostanie wykorzystana niezgodnie z celem, na jaki zostanie przyznana;osoba usamodzielniana przed osiągnięciem pełnoletności opuściła samowolnie pieczę zastępczą;osoba usamodzielniana porzuciła naukę umożliwiającą jej przygotowanie zawodowe i nie podejmuje zatrudnienia;stosunek pracy z osobą usamodzielnianą został rozwiązany bez wypowiedzenia z winy pracownika;osoba usamodzielniana bez uzasadnionej przyczyny uchyla się od podjęcia proponowanego jej zatrudnienia;osoba usamodzielniana została skazana prawomocnym wyrokiem za umyślne przestępstwo lub przestępstwo informacji na temat pomocy osobom usamodzielnianym udzielają pracownicy Zespołu ds. Rodzinnej i Instytucjonalnej Pieczy Zastępczej oraz Zespołu ds. Świadczeń w Powiatowym Centrum Pomocy Rodzinie w Wejherowie.

modyfikacja planu pomocy dziecku w domu dziecka